ไปเจอที่เฟสบุกถูกใจมากๆ เลยเอามากฝาก
ผู้สูญเสียการได้ยินเมื่อครั้งส
ทุกๆวัน เขาได้เดินเท้าจากหมู่บ้านของเข
เป็นระยะทาง 10 กิโลเมตร เข้ามาในเมือง
ด้วยรองเท้า เสื้อผ้าที่ตัดเย็บเอง
และใช้เวลาทั้งวัน เพื่อ "ขอทาน"
ต่อมา โบสถ์สำคัญที่สุดของเมือง
ค้นพบว่า ชายชราขอทานยากจนผู้นี้
เป็นผู้บริจาคเงินให้โบสถ์เพื่อ
บริจาคเป็นค่าสาธารณุปโภค
ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอีกด้วย
รวมเงินบริจาค มากกว่า 4 หมื่นยูโร
เงินที่เขาบริจาคนั้น ได้มาจากการขอทาน
ส่วนตัวเขานั้น ยังชีพอยู่ได้ด้วยเงินบำนาญ
ที่รัฐจ่ายให้ เดือนละ 80 ยูโรเท่านั้น..
ถ้าคุณคิดจะ "ให้" คุณไม่จำเป็นต้องร่ำรวยเสียก่อน
จึงจะให้ได้..
"ฐานะ" ไม่จำเป็นเลย ถ้าคุณคิดจะให้ผู้อื่น
ชายชราผู้นี้..คือ ผู้ร่ำรวย "ความสุข" ที่แท้จริง..
NatCha@ร้อย8-พัน9
อ่านแล้วรู้สึกอย่างไรกันบ้างครับ สำหรับผมพอได้อ่านบทความนี้แล้วผมรู้สึกว่าพอจะรู้แล้วว่าชีวิตเกิดมาเพื่ออะไร และนี่คือไอดอลของผม บอกตามตรงชอบมากๆ
ชีวิตจะต้องการอะไรมากมาย ไม่ยึดติด มีความสุขในสิ่งที่ทำ ทำในสิ่งที่ดี
สักวันหนึ่งผมต้องมีจิตใจแบบลุงเขาให้ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น