ทำไมผมถึงคิดแบบนี้เหรอครับ เพราะว่าโลกของเรามันแคบลงแล้ว
โลกเราต้องการคนที่ทำในสิ่งที่รัก คนที่ประสบความสำเร็จก็ทำในสิ่งที่รัก มันถึงจะออกมาเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ให้เห็นกันในทุกวันนี้
แล้วไอ้โรงเรียนมันจะไม่มีได้ยังไงนะเหรอครับ ก็เพราะว่าคนที่ประสบความสำเร็จเป็นคนที่ทำในสิ่งที่รัก อนาคตผู้คนก็ออกไปศึกษาค้นคว้าเรื่องที่ตัวเองรักด้วยตัวเองกันหมด ไม่ต้องพึ่งโรงเรียนเหมือนทุกวันนี้ ที่คนที่จะประสบความสำเร็จและมีความสุขได้ผมคิดว่ามีไม่ถึง 5% เท่านั้นที่จบมาจากการเรียนที่โรงเรียน
ใครชอบ รักอะไรก็ไปศึกษาค้นคว้าเรื่องนั้นๆจนเก่ง หลังจากนั้นก็สร้างผลงานให้ผู้คนเห็นว่าเราเป็นใครทำอะไร
ตัวอย่างเช่น
ผมจะเป็นช่างภาพระดับโลก เวลาถ่ายภาพแล้วนำภาพของตัวเองมาดูมันรู้สึกมีความสุข หลังจากนั้นผมก็ไปศึกษาค้นคว้าและทดลองและฝึกด้วยตัวเองหรือไปฝึกกับช่างภาพที่เราชอบก็ได้ จนกว่าจะเก่งและมีผลงานเป็นที่ประทับใจเป็นของตัวเองให้ผู้อื่นได้เห็น ส่วนจะเป็นช่างภาพระดับโลกได้ยังไง เราก็แค่ศึกษาว่าช่างภาพระดับโลกเขาต้องมีอะไรบ้าง เพราะข้อมูลมีทุกอย่างอยู่บนโลกอินเตอร์เน็ต
บางคนอาจสงสัยอาว ถ้าจะเป็นหมอละ
เราก็ไปศึกษาค้นหาข้อมูลด้วยตัวเอง จากนั้นก็ไปฝึกอยู่กับหมอที่เก่งๆ
เป็นตำรวจละ
เราก็ไปศึกษาค้นหาข้อมูลด้วยตัวเอง จากนั้นก็ไปฝึกกับตำรวจเก่งๆ
ถ้าใครที่ชอบและรักสิ่งที่ต้องเองจะทำจริงๆ เขาจะทำโดยที่มีความสุขตลอดเวลา แม้เขาจะเหน็ดเหนื่อยแต่มันก็ทำให้เขามีความสุขอยู่ดี สักวันก็จะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน
เมื่อผู้คนทั้งหมดเลือกที่จะทำในสิ่งที่ตัวเองรักได้ โลกนี้จะเปลี่ยนไปโดยที่ไม่มีใครคาดคิดได้เลยทีเดียว
ปล.นี่เป็นความคิดส่วนบุคคลเท่านั้น แต่มันเป็นความจริงในอนาคต ^_^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น